Geef alles en iedereen in jouw leven de juiste plek

Voor alles is een vastgestelde tijd
en er is een tijd voor elk voornemen onder de hemel.

~Prediker 3 : 1 ~

Er is voor alles een vastgestelde tijd. Voor alles wat er gebeurde in jouw gezin. De momenten waarop al jouw gezinsleden geboren zijn. Ook voor het moment waarop jij geboren bent. Deze tekst, de verhalen in mijn praktijk en ervaringen uit mijn leven zijn de inspiratie voor deze blog. Ik ben erachter gekomen hoe belangrijk het is om alles ook zijn plek te geven.

Er is een plek voor alles in dit veld vol bloemen. De klaprozen staan te stralen, maar ook het gras en de andere bloemen. Alles mag er zijn!
Er is een plek voor alles in dit veld vol bloemen. De klaprozen staan te stralen, maar ook het gras en de andere bloemen. Alles mag er zijn!

De plek ontnemen

In gezinnen waar ouders worstelen met psychische problemen kan het zo zijn dat je iets of iemand de plek ontneemt. Omdat je het gewoon niet aan kan om die persoon, of dat wat gebeurde, de plek te blijven geven die het toekomt. Je wilt vergeten wat er is gebeurt, of een persoon loslaten door dingen die zijn voorgevallen. Het kan ook zijn dat je hebt geleerd om jezelf de plek te ontnemen, om zo te overleven door er niet te ‘zijn’.

Het idee om iets of iemand uit je leven te bannen kan voelen als de enige oplossing om zelf verder te kunnen leven. Hier gaat vaak een hele weg van pijn vooraf. Ik hoor en weet dat dit absoluut geen gemakkelijke keuze is.

Dit proces gaat vaak onbewust en in kleine stapjes.  En leidt tot het ontnemen van de plek van iets wat gebeurt is, of de plek die iemand inneemt in het gezin. Overigens kan je ook je eigen plek ontnemen.

Waaraan merk je dat iets of iemand zijn plek niet krijgt? Door uitspraken zoals:

  • Hij/zij bestaat niet meer voor mij
  • Die persoon is dood voor mij
  • Ik wil niets meer te maken hebben met die persoon
  • Het is voorbij en klaar en heeft niets meer te maken met mij
  • Daar praat ik niet meer over
  • Nu is het voorbij, is het begraven en blijven alleen de leuke dingen over
  • Wie ben ik om iets te zeggen
  • De anderen weten het allemaal beter
  • Ik kan er beter niet zijn

Dat heeft gevolgen

Op het moment dat je iets of iemand niet zijn plek geeft dan heeft dat gevolgen. Het zal gaan trekken. Waarom? Omdat alles een vastgestelde tijd heeft.

De dingen die gebeurt zijn in je leven? Ze zijn op een vastgestelde tijd gebeurt. De mensen in je gezin? Ze zijn er gekomen op een vastgestelde tijd, in een volgorde die belangrijk is, met een plek die zij ontvangen hebben met een reden. Jij zelf? Je bent geboren op jouw vastgestelde tijd, omdat je er mag zijn! Niets wil ontkent worden. Je kunt hierover meer lezen in mijn eerdere blog: Leven vanuit bestaansrecht

Zolang je iets of iemand ontkent zal het nog harder gaan trekken. Om gezien te worden. Alles wat er gebeurt is, iedereen in je gezin, willen er mogen zijn. Het wil de plek waar het voor bestemd is in mogen nemen. Ook jij zelf! Wanneer je iets of iemand niet de plek geeft die het toekomt, zal het wonden achterlaten!

Wat is jouw plek?

In wat voor gezin ben jij opgegroeid? Het kan best lastig zijn om te erkennen dat het opgroeien in een gezin, waarbij één of beide ouders worstelen met psychische problemen, een reden heeft. Dat het moment waar en waarop jij geboren bent een vastgestelde tijd en plaats heeft. Dat het zo moest zijn.

Wanneer je dit als moeilijk ervaart dan komt dat door pijnlijke ervaringen in je leven. Die je het liefste omzeilt en niet aangaat. Mogelijk zie je ze als ervaringen die je belemmeren om te leven zoals je zou willen. Terwijl toch ook die ervaringen een vastgestelde tijd hebben.

Wanneer jij jouw trauma hebt overleefd
dan overleef je ook het proces om jezelf te helen.

~ Petrina Haak ~

Ook de plek die jij inneemt in het gezin kan invloed hebben op de rollen en overlevingsstrategie die je op je neemt. Hier zijn verschillende onderzoeken naar gedaan. Daaruit kwamen wel veel overeenkomsten naar voren. Al zijn het natuurlijk stereotype die gekozen zijn. Vaak zijn ze wel herkenbaar. In ieder geval merk ik dit in mijn praktijk. Daarom wil ik het ook met jullie delen:

  • Oudste kind:
    • Kracht: Verantwoordelijkheidsgevoel, serieus, leiderstype, ambitieus  en moet het goede voorbeeld geven.
    • Valkuil: Teveel controle willen, bang voor afwijzing, snel gekwetst en gemakkelijk teveel hooi op je vork nemen.
  • Middelste kind:
    • Kracht: Vredestichter, sociaal getalenteerd en kunnen goed relativeren.
    • Valkuil:  Makkelijk aanpassen, te snel tot compromis komen, niet voor zichzelf opkomen en belanden vaak tussen wal en schip.
  • Jongste kind:
    • Kracht:  Ongecompliceerd, creatief, vindingrijk, vol humor en vaak competitief.
    • Valkuil:  Veel behoefte aan aandacht, rebels, minder doelgericht en gemakkelijk anderen de schuld geven.
  • Enigst kind:
    • Kracht:  Doorzetter, graag op zichzelf, ijverig en is gezagsgetrouw.
    • Valkuil:  Ongemakkelijk in groepen, perfectionistisch, veeleisend en moeilijk om kunnen gaan met chaos of problemen.

Wat is de juiste plek?

Want wat is nu de manier waarop je zorgt dat situaties die voorgevallen zijn, de gezinsleden en jij zelf niet hoeven te trekken om gezien te worden? Dat is wanneer het je lukt om alles wat er gebeurt is, te laten bestaan, op het moment dat het gebeurde. Als je ieder gezinslid, in de juiste volgorde van zijn of haar geboorte een eigen plek geeft. Maar ook als jij de plek in durft te nemen die jij ontvangen hebt. Want de juiste plek is dat voor alles een vastgestelde tijd is en dat je dat durft te laten bestaan.

Heeft alles wat er gebeurt is in jouw leven de plek die het toekomt? Omdat het gebeurt is op een vastgestelde tijd, die er mag zijn in jouw leven? Hebben alle leden uit jouw gezin de plek die hen toekomt in jouw gezin? Geef je jezelf de plek die je ontvangen hebt in dit leven? Die past bij wie jij bent en de tijd waarop jij gekomen bent? Als je hier ergens in vastloopt, dan komt dit terug in veel delen van je leven. Weet dat dit niet zo hoeft te blijven! Als je dit zo laat bestaan? Dan ben je nog steeds aan het overleven. Ik begeleid jouw graag. Want ik geloof dat het mogelijk is:

Echt-leven waarbij je verleden je toekomst niet bepaalt!

Ik vind het erg leuk als je een reactie achterlaat onder deze blog. Voel je ook altijd vrij om contact met mij op te nemen via de mail: petrina@echt-leven.nl

15 Comments

  1. Het heeft mijn ogen geopend ik ben altijd en heel mijn leven aan het overleven en weet niet goed hoe ik dat moet stoppen er ik nu op het moment ook geen contact met mijn dochter waar ziels veel van hou en niet weet hoe ik haar moet los laten het zo veel pijn

    1. Wat bijzonder dat je dit deelt Heidi. Het is echt een proces om van overleven naar Echt-leven te gaan. Begin voor alles hierin met liefde naar jezelf.

      Liefdevol naar jezelf kijken, naar dat je overleeft en waarom je daarmee begonnen bent.

      Het begin was meestal geen bewuste keuze.

      Wat een wond in uw hart…. Wanneer u behoefte eraan heeft kunt u altijd een berichtje mailen naar: petrina@echt-leven.nl

      Ik zal zeker reageren! Bedankt voor het delen van deze diepe inzichten.

  2. Een Blog om over na te denken. Ieder zijn plek gunnen/geven heeft volgens mij alles te maken met aanvaarden dat de dingen zijn gelopen zoals ze gelopen zijn. Ook al was dat niet de wenselijke weg. Ook al waren er misdragingen. Ook al was er veel pijn. Dat onder ogen zien kan heel moeilijk zijn. Fijn dat je mensen hierin bij staat Petrina.

    1. Hou Anne,

      Ja exact dat wat jij schrijft… Ik vind het telkens weer bijzonder dat ik hierin bij mag staan en mensen hier door kan en mag begeleiden.

      Bedankt voor je mooie reactie!

    1. Wat leuk Aritha dat je dit met mij deelt. Ik schrijf het met liefde!

  3. Mooie en leerzame blog.
    Het is geen opplossing om iets (familoe) of iemand uit je leven te bannen. Ik weet zelfs van coaches die dat adviseren aan cliënten. Maar je ontkent het onderliggende probleem. Heb je weleens van ‘meerzijdig partijdig’ gehoord? Is een term uit de contextuele therapie. Het betekent dat een therapeut altijd rekening met de andere gezinsleden houdt, ook als deze niet bij een gesprek zijn, zelfs wanneer ze niet meer in leven zijn. Alleen meepraten met een cliënt is niet helpend, al moet je hem of haar natuurlijk wel eerst erkenning geven voor wat hij of zij heeft meegemaakt.

    1. Hoi Heleen, Mooi dat je dit deelt. Het is precies wat ik zo belangrijk vind. Het systeem bestaat uit meerdere mensen, met elk een eigen verhaal, een eigen hart maar met een zelfde omgeving waar ze in opgegroeid zijn. Ik vind het mijn taak om zonder oordeel over één of meerdere personen in het systeem, mensen verder te helpen. Om op te bloeien in hun omgeving, met respect voor hun systeem en zichzelf. Op die manier zet ik in praktijk het meerzijdig partijdig praktisch in. Mooi dat je dit herkent in mijn blog.

      Erkenning voor de persoon en zijn/haar wond, dat is iets waar veel behoefte aan is. Een luisterend oor, ook daar zonder oordeel.

  4. Duidelijk blog, herkenbare dingen schrijf je.

    1. Hoi Danielle,

      Leuk dat je dit laat weten, dank je wel! En met liefde gedeeld

  5. […] Alles en iedereen heeft een eigen plek. Wanneer je ieder zijn/haar eigen plek gunt dan zal dit zorgen voor een krachtig systeem dat goed werkt en loopt. Daar is iedereen bij geholpen. Ja dan houden mensen hun eigenaardigheden. Al hun sterke punten en ook de zwakke plekken. We mogen aanvaarden wat er is en wat er (nog) niet is. En dat is goed en zal je goed doen. Over op je eigen plek innemen heb ik al eerder een blog geschreven. Die kun je lezen via de volgende klikbare link: Geef alles en iedereen in jouw leven de juiste plek […]

  6. Ha Petrina,
    Ik slurp de ene na de andere blog weg hier op je site. Ik begin met ‘je ouders op je schouders’, ik ben nog lang niet uit gelezen, maar dat terzijde. Wat ik hier mis is dat er wel degelijk situaties zijn dat je iemand uit een gezin of familie afstand van moet nemen. Persoonlijk ben ik hierin een lange weg gegaan, en na mijn bekering op mijn 31e ben ik na lang zoeken, veel lezen en bidden tot de conclusie gekomen (n.a.v. het boek GRENZEN) dat het soms niet anders kan dan iemand op afstand te houden en zelfs noodzakelijk is, denk aan incest. En ja daar is een hele weg aan vooraf gegaan. Daarin erken ik ieder zijn plek.

    1. Hoi Puck,

      Wat mooi dat je zo mijn blogs opslurpt en ik je op die manier zoveel mee mag geven.

      Ik snap wat je schrijft, sommige dingen die gebeurd zijn die zijn te erg, hebben te veel leed veroorzaakt en gaan ver over grenzen. Op het moment dat mensen hierdoor verbannen worden in familie (bijeenkomsten of verhalen) dan zal er in de familie iemand anders ervoor gaan zorgen dat deze persoon erbij mag horen. Hierdoor ontstaat het risico dat een ander dit gedrag gaat herhalen (door exact hetzelfde of iets met dezelfde gevolgen).

      Je kunt iemand een plek geven door over die persoon te blijven praten. Door de mens niet te verstoten maar het grens overschrijdende gedrag. Wat er gebeurd is dat gaat er ver over en is de verantwoordelijkheid van die persoon. De mens keuren we niet af maar het gedrag wel. Door over iemand te blijven praten, en geen geheimen te creëren in een familie want dat krijgt juist aantrekkingskracht in familie rollen.

      Als je hier meer over wilt weten kun je mij altijd mailen: petrina@echt-leven.nl

  7. Ben blij dit bloc te hebben gevonden ,en zien dat alles met alles te maken heeft.D Hier zit zoveel levenswijsheid in.Ik ga je zeker volgen en hoop hier ook wat inzicht te krijgen.
    Aukje

    1. Welkom Aukje,

      Wat fijn dat je hier zo voelt een plek gevonden te hebben om inzichten op te doen. Weet je welkom en wat je mag meenemen op jouw levensweg.
      Petrina

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *