Uitdagende en beschermende factoren KOPP volwassen

Uiteindelijk gaat het om de samenwerking tussen de uitdagende en beschermende factoren.
Die twee samen bepalen de gevolgen voor jou als KOPP volwassene.

KOPP staat voor Kind van Ouder met Psychische Problemen. Het is vanuit de psychologie goed te verklaren waarom deze kinderen voor uitdagingen komen te staan in het opgroeien. Toch loopt niet ieder kind als volwassene zelf tegen problemen aan. Gelukkig maar! Hierdoor zijn we erachter dat er ook factoren zijn die een kind, of een volwassene, kan beschermen tegen de nare gevolgen van de uitdagingen. Hieronder deel ik eerst de uitdagende en daarna de beschermende factoren. Dit om je inzicht te geven. Want…je kunt niets doen aan de zaken in je leven waar jij je niet bewust van bent! Als eerste omschrijf ik de uitdagende factoren wanneer je verder leest kom je vanzelf bij het tussenkopje beschermende factoren. Ga mee op ontdekkingsreis en neem tijd om hierbij naar binnen te keren…

Het is belangrijk om de uitdaging aan te gaan om naar binnen te keren. Daar ontdek je het spel van licht en donker. Zo ontdek jij welke factoren voor jou van toepassing zijn en kun je nog meer stralend de wereld in.
Het is belangrijk om de uitdaging aan te gaan om naar binnen te keren. Daar ontdek je het spel van licht en donker. Zo ontdek jij welke factoren voor jou van toepassing zijn en kun je nog meer stralend de wereld in.

 

Uitdagende factoren

  • Praten over wat je hebt meegemaakt: Veel KOPP volwassenen blijken er nog steeds moeite mee te hebben om hun verhaal te vertellen. Ergens hangt toch het gevoel van roddelen. Als kind leerde je vaak wat de gevolgen waren als je jouw ervaringen deelde. Sommige hebben ervaren dat ze tegen veroordeling aanliepen. Want veel mensen willen graag blijven geloven dat ouders het altijd goed doen, dat mogelijke nare ervaringen van kinderen door hen vergroot worden of mogelijk verkeerd zijn opgeslagen. Iets wat ook kan. Maar als kind van ouders met psychische problemen maak je vaak ook hele verwarrende dingen mee. Ook kan het zijn dat je opgemerkt hebt dat het delen van jouw verhaal geen nut heeft. Wat helpt het nou eigenlijk? Gewoon doorgaan en er het beste van maken. Dat is de mentaliteit die ik veel tegenkom in mijn praktijk tenminste.
  • Worstelen met schuldgevoel, schaamte, bezorgdheid, verantwoordelijkheid en eenzaamheid: Deze zet ik even allemaal bij elkaar. Omdat ik hierin ook verband zie met elkaar. Als kind heb je ervaren, eenmalig of herhaaldelijk, dat je niet toereikend was om situaties te voorkomen. Dat je niet goed genoeg bent of ben je misschien zelfs gaan geloven dat er iets niet helemaal goed is aan jou. Om zo een oorzaak bij jezelf te zoeken voor je situatie thuis. Het voelt voor kinderen ‘makkelijker’ zichzelf de schuld te geven dan de verantwoordelijkheid bij de ouder te zien. Dit vooral door de loyaliteit richting de ouders. Je wilt je ouder(s) blijven zien als goede vader en moeder. Hierdoor kan je dus in conflict gaan komen met jezelf.
  • Parentificatie: Dit is een hele grote aanwezige factor voor KOPP volwassenen! Het hoort eigenlijk ook bij de stap die ik hierboven deelde. Parentificatie is dat jij als (volwassen) kind voor je ouders zorgt en verantwoordelijkheid draagt. Je bent de ouder geworden van je ouder. Dit betekent dat je jouw plek in het gezin, in je familie, hebt verlaten. Hiervan bemerk je direct al wel gevolgen. Het verwarrende is dat de eerste gevolgen hiervan prettig lijken. Want bij het opgroeien zorg je hierdoor dat jij door kunt. Wanneer je dit blijft dragen… dan zul je jezelf uitputten en kan dit het gevoel geven dat je niet in staat lijkt jouw leven te leven. Alsof je gevangen zit, niet vooruit kan komen. Omdat je niet op je eigen plek staat!
  • Twee tot drie keer meer kans op psychische problemen: Op 35 jarige leeftijd hebben zelfs 65% van alle KOPP kinderen zelf een depressie of angststoornis doorstaan of zitten daar nog middenin. Dit is een verhoogd risico door meerdere omstandigheden. Vaak is het namelijk zo dat psychische problemen ook een bepaalde erfelijkheid hebben. Je kunt er ook extra gevoelig voor zijn. En vergeet niet dat je vaak ook situaties hebt doorleeft die ook nog eens psychische problemen omhoog kan halen. Deze uitdaging is heel confronterend en een grote oorzaak dat KOPP problematiek vaak generaties doorgegeven worden.
  • Moeite met aangaan of onderhouden van relaties: Dit ontstaat doordat ik zie dat bij veel KOPP kinderen toch wel patronen zijn ontstaan van aantrekken en afstoten. Ook hierbij komt weer terug dat er een verkeerd voorbeeld is gegeven en dat ongemerkt dit weer doorgegeven kan worden. Relatie vorm je als eerste met je ouders. Veel KOPP kinderen voelde zich, in momenten, onveilig of angstig, waardoor er hechtingsproblemen of vertrouwensproblemen kunnen ontstaan. Onder het kopje grenzeloos ontdek je nog een uitdaging voor relaties. Deze wilde ik even echt apart omschrijven.
  • Laag zelfbeeld en zelfvertrouwen: Veel KOPP kinderen krijgen al jong voor zichzelf negatieve beelden of boodschappen over zichzelf binnen. Niet altijd (!) is dit zo bedoeld. Maar deze beelden of boodschappen kunnen makkelijk gevormd worden door vooral de kinderen die zichzelf dus ook verantwoordelijk voelde, die zich schaamde en zich voelde falen. Daarom kan dit als KOPP volwassene nog steeds een uitdaging vormen. Dat je een beeld hebt over jezelf, of boodschappen innerlijk herhaalt, die negatief is en je niet helpt.
  • Grenzen: In veel KOPP gezinnen worden kinderen niet aangeleerd hoe om te gaan met grenzen. Er ontbreekt een ‘gezond’ voorbeeld, van omgaan met grenzen, vanuit de ouders. Daarnaast worstelen veel kinderen in deze gezinnen met parentificatie en verantwoordelijkheden die niet bij hen horen. Ook op lichamelijk en emotioneel gebied doorstaan KOPP kinderen vaak grens overschrijdend gedrag. Wat ik opmerk is dat dit bij KOPP volwassenen twee kanten op kan uitwerken:1 = Grenzeloos gedrag: Deze volwassenen doen alles om aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Zien anderen eigenlijk als beter, meer of belangrijker als zichzelf. Ten diepste voelen ze soms nog wel die innerlijke stem die fluistert…maar ze durven niet te luisteren. Omdat ze bang zijn voor de gevolgen als ze hun hart volgen. Wanneer deze mensen gaan oefenen met grenzen aangeven komen ze vaak in conflict. Juist omdat de omgeving niet door had dat ze geen grenzen gaven en het stiekem wel prettig vonden. De weerstand die deze nieuwe vaardigheden dan oproept zorgt voor bevestiging van nare gevoelens, schuldgevoelens, waardoor mensen makkelijk terug vallen in grenzeloosheid. Het niet stellen van grenzen maakt je een speelbal en kan je uitputten.2 = Muren: Wanneer je hart te vaak verwond is kan je ook de tegenovergestelde kant gaan kiezen van grenzeloosheid. Je kunt dan hoge verdedigingsmuren neerzetten voor mensen om je heen. Tot hier en niet verder. Dit kan overkomen als dominant of afstandelijk. Terwijl daaronder je pijn verscholen ligt. Deze muren kunnen, wanneer je volwassen bent zorgen dat het moeilijk is om relaties aan te gaan op hartniveau. Van hart tot hart verbonden zijn kan dan als te kwetsbaar voelen. Dit is een manier geworden van overleven met (onverzorgde) wonden die pijn doen. Deze muren kunnen gaan zakken op het moment dat je jouw innerlijke wonden aandacht en liefde geeft, waardoor ze kunnen helen. En als je leert dat je jezelf veiligheid kunt bieden zonder ALLE mensen op afstand te houden.
  • Gezond en veilig ouderschap: Wanneer je opgroeit als KOPP kind dan kan het zijn dat jij op volwassen leeftijd eigenlijk geen goed, of gezond, voorbeeld hebt rondom ouderschap. Wanneer je zelf vader of moeder wordt, dan kan het zijn dat je heel goed weet wat je niet wilt. Toch blijkt het in de praktijk lastig om, zonder zelf gezonde ouders te hebben, dan gezond en veilig ouderschap te bieden. Heel vaak zie je dat deze (jonge) ouders aan hun kinderen willen compenseren wat ze zelf moesten missen. Deze ouders hebben innerlijk, vanuit goede bedoelingen, besloten dat hun kind nooit zal meemaken wat ze zelf moesten doorstaan… Hierdoor kunnen deze ouders een blinde vlek krijgen voor de zaken eromheen die mogelijk ook schadelijke invloeden hebben. De focus op één onderdeel geeft tunnelvisie. Daarnaast is er een uitdaging dat wanneer ouders hun wonden, van hun jeugd, niet herstellen en genezen, dat ze deze wonden doorgeven aan hun kinderen. Kinderen zullen gaan spiegelen wat ze opmerken bij de ouders. Veel kinderen laten hierdoor probleem gedrag zien, dat één op één terug te spiegelen is naar de ouder! Een uitdaging in onze maatschappij vol labels. Te vaak krijgen kinderen namelijk een stoornis opgeplakt doordat deze kwestie niet, of niet voldoende, meegenomen wordt in het onderzoek.

Omarm je levenslot

Opgroeien en volwassen worden met één of beide ouder(s) die worstelen met psychische problemen…dat doet iets met je als kind. Die ervaringen zal je meenemen je volwassen leven in. Het lastige is dat jij als kind nog niet verantwoordelijk bent voor wat je ermee doet. Maar wel vanaf dat jij volwassen bent! De keuze die je dan maakt behoren dan bij jouw verantwoordelijkheid en daar kan je niemand meer voor aankijken. Het is aan alle KOPP volwassenen om het lot onder ogen te komen: Dat je ouder niet altijd in staat was om dat te geven wat je nodig had. Voor sommige volwassenen geldt zelfs dat hun ouders helemaal niet in staat waren te geven wat ze nodig hadden. Toch geloof ik dat je ouders altijd hebben gedaan wat in hun vermogen lag te doen. En vooral:

Dat ze het beste al gegeven hebben: Leven aan jou!

Beschermende factoren

  • Kennis en inzicht rondom de aanwezige psychische problemen: Het kan zoveel bescherming bieden voor jou als kind, maar ook nog steeds als volwassene, als je goed inzicht hebt in, en goed kennis hebt over, de psychische problemen van je ouder(s). Dit zal namelijk direct bescherming bieden tegen bijvoorbeeld schaamte of schuldgevoel. Als jij begrijpt dat niemand er iets aan kan doen dat je ouder(s) hiermee worstelen…dan kan dit ook van invloed zijn op de relatie die je met hen hebt. Ik zie zelfs in mijn praktijk verschil in het zelfbeeld en zelfvertrouwen van mensen die hier voldoende op scoren. Het helpt ook als je daarnaast kunt zien dat de psychische problemen een onderdeel is van je ouder(s). Maar dat ze altijd nog meer zijn dan de problemen waar ze mee worstelen. Dit kan een confronterend punt zijn in de begeleiding die ik bied. Want ik zie dat mensen het ervaren als een kruispunt. Het hele perspectief veranderd wanneer mensen in mijn praktijk het vermogen hebben om van wat meer afstand te kijken en te zien wat er nog meer is. Ook dat is een beschermingsfactor die ik wil delen met jullie. (raakt dit iets in jou? Stuur mij dan gerust een mail want ik help ook jou hier graag bij: info@echt-leven.nl)
  • Een goede relatie met beide ouders: Ik zie dat het mensen in mijn praktijk helpt als ze, in samenwerking met hun ouders, na of ondanks psychische problemen toch een goede relatie kunnen onderhouden. Hierbij gaat het vooral om naar manieren te zoeken die voor beide veilig, en aanvullend voelt. Wanneer dit lukt dan bescherm jij jezelf ook al tegen de uitdagende factoren die hierboven benoemt zijn. Ze kunnen nog wel in jouw leven zijn, maar je zult merken dat je er veerkrachtiger en vanuit een ruimer perspectief mee om kunt gaan. Het geeft een bepaalde buffer als je op dit moment wel, op jou/jullie manier, kunt genieten van wat er wel is in de relatie.
  • Gezonde manier van omgaan met uitdagingen in je leven: De manier waarop jij reageert op uitdagingen (stress, problemen, verdriet, angst of pijn) is heel bepalend of je in staat zult zijn om echt te leven, of te blijven overleven. Wanneer jij gezonde manieren hebt gevonden om met deze problemen om te gaan dan zal dat je vertrouwen geven. Tegelijk geeft dit ook een belangrijke levensvaardigheid die je de rest van je leven kunt inzetten. Je hersenen hebben dan al de route ontdekt en hoe vaker ze die afleggen, hoe dieper die verankerd zit in je systeem. Ik zal wat voorbeelden delen van gezonde manieren om met uitdagingen om te gaan:1= Je zoekt steun
    2= Je gaat op onderzoek naar een oplossing
    3= Je uit of deelt je emoties
    4= Je bent lief voor jezelf (niet zacht en soft wel respectvol en bemoedigend – zoals naar een kind of naar een vriend/vriendin)
    5= Je gaat iets doen wat je afleiding geeft
    6= Je schrijft het van je af
  • Goede gezinsvoorbeelden om je heen: Deze kunnen dienen als keuze materiaal wanneer jij volwassen bent. Hoe meer jij ook ‘gezonde’ gezinsvoorbeelden om je heen hebt gehad, hoe meer jij beschermt bent tegen de uitdagende factoren van het opgroeien in jouw gezin van herkomst. Het geeft namelijk inzicht dat ieder gezin zo zijn eigen cultuur en gewoontes heeft. Dat dit ook mag. En de voorbeelden die je hebt kun je ook voor jezelf nagaan. Hoe vond ik die persoonlijk? Wat zijn de krachten hiervan en wat de valkuilen? Het helpt je om concreet te maken hoe je het wel wilt. Waardoor je een voorsprong hebt op KOPP volwassenen waar deze voorbeelden ontbreken. Wanneer je jong bent kunnen deze positieve voorbeelden echter ook als confronterend ervaren worden. Niet elke volwassene is voorbij die pijn heen. Bij sommige kan dit daarom zelfs een uitdagende factor vormen, het gemis en de pijn is dan niet niet geheeld.
  • Mensen om je heen zonder oordeel: Over alles kunnen praten, wat je voelt of hebt doorstaan, zonder dat jij voelt dat mensen je erom veroordelen. Ja dat geeft je bescherming. Het zorgt er namelijk direct voor dat jij niet meer alleen met alles uit je jeugd blijft lopen. Het is voor veel mensen de reden dat ze naar mij toe komen voor coaching. Ze vinden het een prettig gevoel dat ik buiten hun verhaal sta, maar ook dat ik hen niet veroordeel juist doordat ik vanuit mijn ervaring en vanuit mijn studie inzicht heb in de complexiteit waar deze mensen mee te kampen hebben. Telkens opnieuw zie ik de beschermende factor wanneer mensen hun hart durven openstellen. Alsof ze kilo’s lichter de deur uit gaan. Gezichten gaan ontspannen en stralen. Sommige mensen hebben een verandering in hun houding, alsof ze opeens rechtop kunnen/durven te lopen. Praten met mensen om je heen werkt bevrijdend en beschermend. Je zult ook merken dat, zolang jij er niet over praat…je alleen loopt met die zware last. Totdat je erover spreekt, dan kun je ontdekken dat er nog veel meer mensen zijn die hetzelfde moesten doorworstelen. Op dit moment zijn wel 557.000 KOPP volwassenen bekent.

Weet dat jij het waard bent! Jij bent bedoeld voor te leven. Iedere ademhaling opnieuw mag jij voelen en vieren dat jij het cadeau van leven hebt ontvangen. Hoe wil jij verder leven? Vol met uitdagingen? Of voel je dat jij meer mag doen van wat je beschermt tegen de nadelige gevolgen van jouw jeugd?

Jij mag kiezen hoelang jij gevangen blijft in de gevolgen van  hoe jij moest opgroeien. Het hoeft niet meer! Ik sta voor je klaar met liefde, zonder oordeel en met kennis om jouw hier doorheen te begeleiden. Stuur mij een bericht wanneer jij voelt ja ik kies voor Echt-leven. Dat kan via onderstaande button. Dan plannen wij een gratis kennismakingsgesprek! Gun het jezelf:

Ja ik kies voor Echt-leven

 

Echt-leven
Waarbij je verleden je toekomst niet bepaalt

4 Comments

  1. Lieve Zielszus,
    Ik bid en Vertrouw dat jij met jouw Prachtige Gave, veel kinderen van Vader God mag begeleiden.
    Met hart en ziel schrijf jij je blog’s, met kennis en Liefde .
    Zo fijn om dit te zien.
    Lovelies.

    1. Wat mooi deze reactie Liesbeth. Dank je wel!
      Je bent een prachtige ambassadeur zo voor mijn praktijk.
      Ik deel met liefde voor mijn lezers inderdaad. Tof dat dit ook zo overkomt voor jou.

  2. dit schrijf je onder andere en dat staat me erg tegen: Toch geloof ik dat je ouders altijd hebben gedaan wat in hun vermogen lag te doen
    wat mij is aangedaan is ondanks welke ziekte dan ook niet als goede wil te beschrijven! sta ook open voor kwaadwilligheid en wraak die mensen kunnen ervaren!

    1. Hoi Anita,

      Er is zeker ruimte voor alle gevoelens die er zijn. Het ene hoeft het andere niet te overschrijven. Ze kunnen er allebei zijn. Zowel dat ouders deden wat in hun vermogen lag…wat heel vaak veel tekort deed aan een kind en niet afgestemd was op de behoefte van een kind. Als ook het kwaad mogen zijn, wraakgevoelens hebben om wat je ouders door deze (psychische) ziekte hebben aangericht.

      En als dit niet oké voelt is dit ook helemaal goed.
      Zorg goed voor de pijn die onder de kwaadheid en de wraakgevoelens ligt.

      Mooie reactie… Dank je wel hiervoor Anita, dat je dit ook een plek geeft onder deze blog.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *