Als je valt,
raap dan telkens
iets op!
-Oswald Avey-
Ieder mens bezit veerkracht. Het is een innerlijk vermogen om te herstellen van pijn, verdriet, tegenslag en moeite in je leven. En het is ook exact in die periodes dat je veerkracht kunt gaan ontwikkelen en trainen. Dat maakt het ook zo ingewikkeld. Want wie leert nog om pijn te doorleven en hoe je veerkracht aan kan spreken? In deze blog deel ik hoe je veerkracht kunt ontwikkelen en onderaan vind je 3 tips voor een veerkrachtig leven.
Leren omgaan met moeite in het leven
Als kind leer je hoe je om kan gaan met het lijden in je leven. Dit leer je door de boodschappen die je krijgt wanneer je tegen je (kinderlijk) lijden aanloopt. Het is de reactie die je krijgt wanneer je bent gevallen, bang bent, je ouders gaan scheiden, mama of papa ziek wordt of als je niet meer thuis kan wonen. Als KOPP-kind (Kind van Ouder met Psychische Problemen) wordt je vaak juist al jong geconfronteerd met lijden. En te vaak hoor ik in mijn praktijk dat er juist dan zo weinig aandacht en tijd is voor de gevoelens van de KOPP-kinderen. De aandacht van professionals en je mogelijk gezonde en stabiele ouder? Die gaat naar de ouder die worstelt met psychische problemen. Hierdoor zal je het als kind alleen moeten doen. Zelf een manier moeten gaan vinden om je pijn, verdriet, angst en tegenslag te overleven en overkomen.
Slachtoffergevoelens of rol
Als ik naar mezelf en mijn ervaring kijk dan herken ik dit wel in mijn leven. Lange tijd heb ik geworsteld met een soort van slachtofferschap, gevoelens van onrecht dat mij is aangedaan (zonder schuld want ik wist dat niemand zou kiezen voor deze ziekte, ook mijn psychisch zieke ouder niet). Toch zat ik hier voor een langere periode van mijn leven in vast. Misschien herken je dit ook wel als jij dit nu leest… Het is je overkomen, je stond er alleen voor en het was verdrietig en moeilijk. En dan ga je reageren op een manier die dicht bij jouw karakter ligt, om ondanks die pijn toch door te kunnen leven. Zelf ging ik mij heel erg richten op het welzijn van anderen. Zo kon ik mezelf makkelijk wegstoppen en mijn gevoelens onderdrukken. En hield ik ondertussen de slachtoffergevoelens en -rollen in stand.
Veerkracht vraagt aandacht
Zolang ik in slachtofferschap leefde, en dat was een behoorlijke tijd, was er geen ruimte voor veerkracht. Eigenlijk was er geen ruimte voor ook maar iets om de pijn van mijn jeugd, en latere moeilijke ervaringen, te kunnen doorleven. Ik ben nog steeds zo dankbaar dat ik hulp ben gaan zoeken. Want juist omdat ik nooit had geleerd hoe ik met die gevoelens om moest gaan, maakte het mij zo bang. Er ontbrak een innerlijk vertrouwen dat ik het aankon. In mijn hulpverleningstraject leerde ik om stil te staan bij die gevoelens. Om het te gaan doorleven. Dat was zo nieuw. Want altijd stopte ik het maar weg, vond ik dat ik me maar niet moest aanstellen. Vanaf dat ik het niet meer wegstopte, maar het er liet zijn, gebeurde er iets nieuws. Zo bang als ik was voor al die gevoelens, omdat ik dacht dat ik die niet aankon en erin zou stikken, zoiets bijzonders ging er gebeuren. Door mijn aandacht bij mijn gevoelens kwam er ruimte voor veerkracht.
Veerkracht groeit
Zoals alles wat aandacht krijgt groeit, zo groeide ook mijn veerkracht. Dit was zo helder zichtbaar in mijn reactie. Waar ik eerst een uur lang bij mijn hulpverlener zat te huilen, kwam er meer en meer ruimte om te gaan praten. Na het praten ontstond er bij mij ruimte om te gaan luisteren of om te leren en nieuwe inzichten tot mij te nemen. Ik leerde mijn veerkracht aan te spreken, door te vertrouwen dat ik het wel aan kan. Dat wil ik ook met jou delen:
Als je jouw trauma kon overleven,
dan kan je ook de heling doorleven.
Juist door aandacht te geven aan je gevoelens, er bewust mee bezig te zijn, kan je veerkracht gaan groeien. Ik deel mijn persoonlijke verhaal in deze blog. Omdat ik weet hoe het kan voelen alsof je de enige bent. Dat het bij jou niet mogelijk is. Of dat het voor jou anders is. Anders dan de theorie in vele boeken je voorhoudt. Weet je, ik dacht dit ook altijd. Ik dacht in twee werelden:
- Andere mensen – voor hen lag hun leven open en de mogelijkheden aan hun voeten. Anderen waren beter, waardevoller dan ikzelf
- Ik – met als levensmotto: Ik kan niets, ik ben niets en ik zal niets worden.
Ik mocht leren dat er maar 1 wereld is en dat ik gelijkwaardig ben aan alle andere mensen. Zo kon ik uit het slachtofferschap. Speciaal voor jou, als jij je in deze blog herkent, deel ik hier 3 tips om veerkrachtig te leven:
- Ontdek welke rol jij in stand houdt om zo voorbij te kunnen aan je gevoelens:
– Ik deed dit door anderen belangrijker te vinden en mij volledig op het welzijn van anderen te storten. Maar hiervoor zijn ook nog andere manieren. Hoe ga jij voorbij aan wat je voelt? Stop je jouw gevoelens weg, of maak je ze kleiner, lach jij erom? En helpt het jou of belemmert het je dat je zo met jezelf omgaat? Als je weet waardoor jij je gevoelens voorbij gaat…dan kan je dit sneller herkennen. Je kunt het ook met mensen in je omgeving delen. Zo kunnen zij je helpen anders om te gaan met je gevoelens. - Zorg goed voor jezelf:
– Dit lijkt zo simpel en voor de hand liggend. Toch is dat het eerste waar we op bezuinigen als we het druk hebben, stress ervaren of als we onze gevoelens willen vermijden. Goed zorgen voor jezelf zorgt ook voor veerkracht. Dat je innerlijk uitgerust, zo gezond als mogelijk en zo fit als mogelijk is voor jou, leeft. Het helpt ook in mentale gezondheid en het overkomen en doorleven van moeilijke situaties. Dus blijf dit doen, ook als het moeilijk is. - Denk positief over jezelf:
– Je bent het waard om goed voor jezelf te zorgen, om mens te zijn. Je mag huilen, boos zijn en je gevoelens er laten zijn. Dat je voelt maakt je niet slecht of minder dan andere mensen. Stop met jezelf (stiekem) te veroordelen. Want ik weet hoe makkelijk we hiermee ons zelf kunnen belemmeren en pijn doen. Jij mag er zijn. Nu! Zoals je bent en zoals jij je voelt.
Ik hoop dat je inzichten hebt ontvangen door middel van deze blog. Wil je delen wat je het meest heeft geraakt? Dat zou ik erg waarderen en geeft mij ook weer inzicht in jullie, mijn lezers.
Dank je wel voor je 3 punten, zo herkenbaar, vooral 2 en 3 zijn nog wel werkpuntjes voor mij. Soms zijn ze ineens weer zo actueel.
Ģroeien in veerkracht, wat mooi, ik betrap me op de gedachte dat je de veerkracht die je kwijt bent geraakt nooit meer helemaal terug komt, maar dat is niet het denken in Gods gedachte, Hij is de God van totaal herstel. Misschien zal de veerkracht die weer groeit anders zijn, maar het is veerkracht.
Dank je wel voor dit blog.
Ja mooi dat je dit deelt. Het is inderdaad zo dat het bij herhaling nodig is. Ja God is de God die geen half werk doet en die niet verlaat wat Zijn hand begon. Mooi inzicht ook. Want dat geeft vertrouwen dat het ook nut heeft om aan te werken, met Hem! Met liefde gedeeld. Dank je wel voor deze waardevolle reactie!