Als je bent opgegroeid met psychisch zieke of verslaafde ouder(s) dan kan je het volgende misschien wel herkennen: Ik heb nog wel ouders maar eigenlijk toch weer niet. Het kan zijn dat je het als een noodzaak ervaart om wat afstand te bewaren. Omdat het zo pijnlijk is, zo diep gaat, om jezelf te beschermen tegen nog meer pijn. Juist deze houding kan ervoor zorgen, dat je als volwassenen in een rol blijft hangen. Dat je vast komt te zitten. Wil jij gaan bloeien? En echt gaan leven? In deze blog lees je een onderdeel richting herstel: Respect.
Je wilt jezelf beschermen
De rol die je aanneemt is een rol van angst, wantrouwen en die zijn mogelijk terecht ontstaan door situaties. Alleen is ons brein heel goed geprogrammeerd om die situaties te bewaren en….te doen alsof dat nog het enige is. Omdat het zo gemaakt is dat het jou veilig door je leven wil loodsen. Eigenlijk zoomen je hersenen dus heel sterk in op het gevaar. De reactie daarop is: ontwijken en afstand houden.
Hoe bescherm jij je?
De vraag die ik heb aan jou is: Herken jij één van de onderstaande dingen?
- Ervaar jij je verleden als zware last?
- Duw jij je emoties nog weg?
- Merk je dat er telkens dezelfde emotie(s) naar boven komen?
- Zet jij jezelf nog opzij?
- Voel jij dat er geen ruimte is voor wie jij bent?
- Voel jij een muur tussen relaties?
Respect als sleutel
Een hele belangrijke factor is: respect. Als ik kijk naar het lijstje dat ik hierboven neer heb gezet, dan is het zelfs echt een sleutel naar herstel. Je brein heeft een keuze gemaakt, het wil je beschermen. Als je goed kijkt, kan je misschien zien dat de keuze die je maakte of nu nog maakt, je eigenlijk helemaal niet zo helpt. Het houdt je vast, als slachtoffer, van wat je hebt meegemaakt. Zoom maar eens uit, en laat je brein eens verder kijken.
Respect maakt verschil
Wat is er wat je ouders je wel gaven. Durf jij verder te kijken, voorbij de dingen die je miste, naar alles wat er wel aanwezig was? Respect is zo belangrijk. Het veranderd je hart, de manier waarop je naar je leven kijkt. Het kan zorgen voor dankbaarheid. Bij mij zelf zorgt het er voor dat ik niet langer meer leef vanuit gemis. Niet langer meer vanuit alles wat mij ontbreekt. Het stelt mij in staat om te leven vanuit overvloed.
Ik gun het jou ook zo, dat je kan leven vanuit die overvloed. Dit is precies waarom ik, vorig jaar, voor mezelf ben begonnen! Echt-leven, waarbij je verleden je toekomst niet bepaalt…
Wil jij hier hulp bij? Voel jij dat je hier tegen aanloopt en ben jij geraakt door wat ik deel? Weet dat ik er voor jou wil zijn. Speciaal voor jou heb ik trajecten opgesteld, om je te helpen. Jij kan van overleven naar Echt-leven.
Hier vindt je mijn aanbod:
Aanbod Echt-leven
Ik hoorde Joyce Meyer ooit eens vertellen toen God met haar bezig was over haar ouder dat ze zei : wat hebben zij ooit voor mij gedaan ? Hij zei : je haalt adem toch ? Dat heeft me geraakt, wat je schrijft is zo waar.
Ja dat het is het precies! We leven mede dankzij onze ouders. Daarmee hebben ze het mooiste al gegeven. Dank je wel dat ik je mocht raken en dat je dit ook deelt. Ik vind dat altijd zo waardevol als je de tijd neemt om te reageren!
Het heeft mij erg geholpen te kijken naar de jeugd van mijn ouders. Dan ga je dingen beter begrijpen. Wat was voor hen belangrijk bijvoorbeeld en waar kwam dat vandaan. Uit wat voor gezin kwamen zij enzovoorts.
Wat mooi hoe dat geholpen heeft! Een heel belangrijk inzicht inderdaad wat je hier deelt. Hoe zijn je ouders gevormd? Kwam je hierdoor erachter dat het eigenlijk niet door jou kwam, maar veel meer door hun eigen levenservaring, voorbeeld of pijn?
Dank je wel dat je dit deelt!